چشم انسان کره ای است به قطر ۲٫۵ سانتی متر که حدودا ۷ گرم وزن دارد و به وسیله سه جفت عضله خارجی در حفره حدقه قرار گرفته است.
از بیرون که به چشم می نگریم با پلک ها مواجه می شویم که چسم را در برابر اجسام خارجی حفظ می کنند.
پلک زدن فرآیندی است که در طی روز بارها تکرار می شود ولی به ندرت به آن توجه می کنیم. در فضای بین پلک و قرنیه، مایع اشک وجود دارد. بنابراین با پلک زدن، کره چشم به سمت بالا حرکت کرده و سطح قرنیه پاک و مرطوب می شود.
۱٫ صلبیه
۲٫ قرنیه
۳٫ مشیمیه
۴٫ جسم مژگانی
۵٫ عنبیه
۶٫ مردمک
۷٫ زجاجیه
۸٫ شبکیه
صلبیه خارجی ترین پرده چشم است که سفید رنگ بوده و از جنس بافت پیوندی می باشد.
به مایع شفافی که از پلاسمای مویرگ های خونی چشم ترشح می شود زلالیه می گویند. مواد غذایی مورد نیاز سلول های عدسی و قرنیه از زلالیه تامین می شود.
قرنیه قسمتی از پرده صلبیه می باشد که در جلو چشم قرار می گیرد.
قرنیه شفاف و برآمده است و رگ خونی ندارد.
مشیمیه پرده میانی چشم است که به واسطه داشتن رگ های خونی فراوان کره چشم را تغذیه می کند.
سطح داخل مشیمیه رنگدانه های سیاهی به نام ملانین می سازد تا فضای داخل چشم را تاریک کند.
جسم مژگانی بخشی از پرده مشیمیه است که در مجاورت عدسی قرار دارد و در تنظیم تحدب عدسی چشم نقش دارد. زمانی که به اشیای دور یا نزدیک نگاه می کنیم، جسم مژگانی با تغییر تحدب عدسی کمک می کند تا تصویر همیشه روی شبکیه بیفتد.
عنبیه پرده ای است در جلوی عدسی که رنگدانه و عضلات صاف دارد.
تفاوت رنگ چشم افراد ناشی از رنگدانه های عنبیه می باشد که به صورت ارثی منتقل می شود.
در وسط عنبیه سوراخی دیده می شود که مردمک نام دارد. قطر مردمک با انقباض ماهیچه های عنبیه تغییر می کند و میزان نور ورودی را تنظیم می کند. انقباض ماهیچه های عنبیه غیرارادی بوده و با اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک کنترل می شود.
زجاجیه ماده ژله مانند و شفافی است که فضای داخلی کره چشم را پر می کند و دو وظیفه زیر را بر عهده دارد:
۱٫ شکل کروی چشم را حفظ می کند.
۲٫ همراه با عدسی و قرنیه در شکست نور و تشکیل تصویر روی شبکیه نقش دارد.
شبکیه بخشی از ساختار چشم می باشد که از یک ردیف سلول رنگدانه دار و سه ردیف عصب تشکیل شده است. در عصب شبکیه دو نوع سلول تخصص یافته به نام نورون های استوانه ای و نورون های مخروطی قرا دارند.
این سلول ها نسبت به نور حساسیت کمی دارند و تنها در نور زیاد تحریک می شوند. از این رو به ما کمک می کنند تا رنگ و جزئیات اشیا را ببینیم.
نورون های استوانه بر عکس مخروطی به نور حساس اند و با نور کم تحریک می شوند. به کمک این سلول ها می توانیم اجسام را به صورت سیاه و سفید ببینیم.